Λίγο πριν από την διεξαγωγή του επόμενου διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και βρισκόμαστε ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Ένα έργο που κάθε φορά είναι ολοένα πιο κακοπαιγμένο και παράλογο… Όχι μόνο η ύλη είναι ακόμα μεγαλύτερη (ειδικά στους κλάδους ΠΕ02 και ΠΕ04) χωρίς να δίνεται κάποια ενδεικτική βιβλιογραφία αλλά και οι θέσεις των διοριστέων είναι λιγότερες σε σχέση με την προηγούμενη φορά παρά τον αυξημένο συγκριτικά αριθμό συνταξιοδοτήσεων. Παράλληλα υπάρχει μεγάλη σύγχυση γύρω από το πότε τελικά θα διεξαχθεί ο διαγωνισμός καθώς έχουν ήδη ακουστεί τρείς διαφορετικές ημερομηνίες (από το «αρχές Δεκέμβρη» έχουμε καταλήξει στο «τέλη Γενάρη» και έχει ακόμα ο θεός).
Σε όλα τα παραπάνω να προστεθεί και η περιρρέουσα κάθε φορά μυστικοπάθεια γύρω από το ποιοι είναι αυτοί, που μας αξιολογούν και με ποια κριτήρια το κάνουν, χωρίς να μπορούμε μάλιστα να μάθουμε ποιες είναι οι απαντήσεις εκείνες, που θεωρούνται σωστές μιας κι αυτές ποτέ δε δημοσιοποιούνται. Δημιουργούνται έτσι οι όροι για διαδικασίες αδιαφανείς και μη ελέγξιμες ως προς το πώς τίθενται οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία.
Όλα αυτά δεν είναι καθόλου τυχαία. Δεν πρόκειται απλά για αδυναμίες ενός κατά τα άλλα σωστού συστήματος. Αντιθέτως, πρόκειται για αναπόσπαστα του στοιχεία, μέρος της ίδιας της διαδικασίας του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ. Κι αυτό γιατί το σύστημα του ΑΣΕΠ είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να παράγει και να αναπαράγει την ανασφάλεια και τον ανταγωνισμό. Επιπλέον, ένα από τα μεγαλύτερα ‘’επιτεύγματα’’ του είναι ότι μεταφέρει σε εμάς το βάρος της ευθύνης για το ότι είμαστε άνεργοι. Συμβάλει με αυτόν τον τρόπο τα μέγιστα στην οικοδόμηση του ατομικού ανθρώπου, του ανθρώπου που δεν έχει συλλογικά δικαιώματα αλλά έχει ατομικές δυνατότητες, ατομικά πτυχία, ατομικό τρόπο πρόσληψης, ατομική ευθύνη, που είναι μόνος εναντίον όλων, ανταγωνιστικός και μη αλληλέγγυος.
Πέραν τούτου, μέσα από την εφαρμογή του διαγωνισμού τα τελευταία δέκα χρόνια δημιουργήθηκε το πλαίσιο ώστε να εμφανιστούν, να ριζώσουν και να επεκταθούν μια σειρά νέες μορφές ελαστικής εργασίας στο δημόσιο σχολείο, όπως οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι. Χιλιάδες συναδέλφων (11.000 αναπληρωτές και 10.000 ωρομίσθιοι) συγκροτούν σήμερα την γαλέρα των εργαζομένων στην εκπαίδευση δουλεύοντας το πολύ για 400€ το μήνα, αναγκαζόμενοι πολλές φορές να τρέχουν από την μια άκρη του νομού στην άλλη για να καλύψουν το ωράριο τους.
Από θεατές να γίνουμε πρωταγωνιστές
Στην κατάσταση αυτή ο κόσμος της αδιοριστίας δεν μπορεί να μείνει άλλο αμέτοχος και απλός θεατής. Δεν είναι δυνατό να μένουμε αμέτοχοι σε μια διαδικασία που αφορά το μέλλον μας. Είναι επιτακτική ανάγκη η συνεύρεσή μας και η συσπείρωσή μας γύρω από κοινά αιτήματα και κοινούς σκοπούς, η δημιουργία συλλογικοτήτων μέσω των οποίων θα αποτυπώνεται η δική μας άποψη, η δική μας φωνή.
Κυρίως, είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουμε όλοι ότι μέσα σε αυτές τις δύσκολες και εξαντλητικές συνθήκες διεξαγωγής του διαγωνισμού δεν είναι ο καθένας μόνος του, αντίπαλος με το διπλανό του.
Αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, αξιοπρέπεια!
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
Επικοινωνήστε μαζί μας: 6979410524, 6973657427
http://adioristoirethumnou.blogspot.com/
adioristoirethumnou@gmail.com
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
Επικοινωνήστε μαζί μας: 6979410524, 6973657427
http://adioristoirethumnou.blogspot.com/
adioristoirethumnou@gmail.com
2 σχόλια:
ντροπή να μην ενημερώνεται τον κόσμο για τις κινητοποιήσεις της ΠΕΑΕ. Τόσο κολημμένοι είστε?
Ανώνυμε σε τέτοιες στιγμές φαίνεται τι ρόλο παίζουν οι σύλλογοι. Κάποιοι τους βλέπουν σαν το μέσο των αγώνων και κάποιοι σαν κομματικές σφραγίδες. Με αφορμη τον χαμό που έχει γίνει τώρα δες τι σωματεία υπάρχουν στον κόσμο της αδιοριστίας. Εγώ έχω μετρήσει τουλαχιστον 4. Δες τι κινήσεις γίνονται απ'το καθένα. Οτι νά'ναι από τα περισσότερα. Ευτυχώς που κάποιοι ανατάραξαν λίγο τα νερά για να ξεχωρίσει και η ήρα απο το στάρι..
Δημοσίευση σχολίου