Εξετάσεις μετά... συνθημάτων!

Μία από τις ωραιότερες εμπειρίες προσφέρθηκε σε υποψήφιους εκπαιδευτικούς που διαγωνίστηκαν στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ πριν από μιάμιση περίπου εβδομάδα...Εξέταση με... ωτασπίδες και συνθήματα! Ομολογουμένως ανεπανάληπτη εμπειρία!

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με μεγάλη ευκολία και προφανώς χωρίς συνείδηση αποφασίστηκε και ορίστηκε ως εξεταστικό κέντρο στη Θεσσαλονίκη το 27ο ΓΕΛ που βρίσκεται στην Τούμπα. Ξέρετε, εκεί στην οδό Κλεάνθους, αγκαλιά με το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Ως γνωστόν, την Κυριακή στις 15:00 μ.μ. οι υποψήφιοι (3Π προκ.) εξετάζονταν στη Β' Θεματική ενότητα, τουτέστιν σε παιδαγωγικά θέματα-γενική και ειδική διδακτική. Έπρεπε συν τοις άλλοις, δηλαδή, να καταστρώσουν σχέδια μαθήματος και να τα αναπτύξουν δοκιμιακά. Παράπονο, βέβαια, δεν είχαν οι άνθρωποι, αφού ήδη από το Σάββατο οι ευγενέστατοι κατά τα άλλα επιτηρητές ενημέρωσαν: "Παιδιά αύριο καλύτερα να έρθετε με συγκοινωνία, ή αν πάρετε αυτοκίνητο, να φροντίσετε να παρκάρετε μακριά, γιατί...θα έχει αγώνα. Α! Και φυσικά και "λίγη" φασαρία". Λίγη φασαρία;;; Ημέρα εξετάσεων; Τί θα πει κύριοι λίγη φασαρία; Οι αγώνες, αν και η γράφουσα δεν ανήκει στους ποδοσφαιρόφιλους, έχουν προκαθορισμένες ημερομηνίες. Πόσο δύσκολο ήταν να οριστεί άλλο σχολείο ως εξεταστικό κέντρο, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να συγκεντρωθούν; Σε ποια άλλη χώρα θα ανάγκαζε (το ρήμα εσκεμμένα εκτός εισαγωγικών) το κράτος τους υποψηφίους να εξετάζονται με ωτασπίδες χωρίς καμία συνείδηση; Όπως καταλαβαίνετε φυσικά μάταιη κίνηση, καθώς το σχολείο βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το γήπεδο και οι μουσικές και τα συνθήματα επί 4 ώρες ήταν κάτι σαν..."μουσική υπόκρουση" στη δοκιμασία των εξεταζομένων. Άκουσαν όλα τα σουξέ της εποχής, πριν την έναρξη του αγώνα του Πάοκ με τον Εργοτέλη, όλα τα συνθήματα των αντιπάλων και φυσικά και τα γκολ. Τουλάχιστον στα γκολ ένιωθαν ότι το πλήθος τους εμψύχωνε...

Όχι πως δεν το γνωρίζετε, αλλά αυτή είναι η Ελλάδα μας κι εμείς οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί, ο καθένας υπό την ιδιότητά του, καλούμαστε να διδάξουμε αλληλοσεβασμό και κοινωνική συνείδηση στα παιδιά μας. Κι ενώ πιστεύουμε στις αξίες, γινόμαστε γραφικοί στα μάτια των νέων που μας κοιτούν... ωσάν εξωγήινους όταν προσπαθούμε να τους τις μεταλαμπαδεύσουμε.

Για άλλη μια φορά, κρίμα και έλεος...

Α.Ρ.

πηγή: alfavita.gr