10 σχεδόν χρόνια από την πρώτο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς και έχει ήδη διαμορφωθεί μια νέα επετηρίδα στην οποία συνωθούνται δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι. Μια νέα επετηρίδα στην οποία πλέον δεν εγγράφεται κανείς περιμένοντας το διορισμό του, αλλά για να πάρει τη σειρά του στην τεράστια ουρά αναμονής την οποία διαμορφώνει κάθε δυο χρόνια ένα απάνθρωπο εμπόριο ελπίδας. Ένα εμπόριο ελπίδας που απευθύνεται σε ένα σύνολο ανθρώπων τόσο ανομοιογενές και ταυτόχρονα με τόσα κοινά… Τόσο ανομοιογενές γιατί μετά το πτυχίο διαχέεται σε κάθε πιθανή εναλλακτική οδό : από τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα στα ιδιωτικά και τις δουλειές του ποδαριού και από την αναπλήρωση και την ωρομισθία στην αγωνιώδη προσπάθεια συλλογής τυπικών προσόντων.Με τόσα κοινά γιατί όλος αυτός ο κόσμος, όλες εμείς οι χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί έχουμε μια κοινή προσδοκία: την εργασιακή μας αποκατάσταση με όρους ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε ένα δημόσιο σχολείο. Με τόσα κοινά γιατί για τη συντριπτική πλειονότητά μας αυτή η προσδοκία περνά μέσα από το φίλτρο μιας εξεταστικής διαδικασίας για την οποία τα λόγια περισσεύουν και τα βλέμματα των –έστω και μία φορά διαγωνισθέντων - φλυαρούν…Οι όροι του παιχνιδιού γνωστοί σε όλους μας : Διασπορά ψευδών ειδήσεων κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση για την ημερομηνία διεξαγωγής και τελική ανακοίνωσή της με κινήσεις ματ την τελευταία στιγμή, ύλες του στιλ η γη, το σύμπαν και τα πάντα, θέματα διαγαλαξιακού τύπου και φυσικά –το κυριότερο- θέσεις διοριστέων με το σταγονόμετρο. Και η λίστα του παραλογισμού δεν έχει τελειωμό… Και αυτό γιατί οι όροι του διαγωνισμού δεν αφορούν αφηρημένα ένα επίπεδο οργάνωσης, αλλά δημιουργούν μικρά ανθρώπινα δράματα με συναδέλφους να αναγκάζονται να παραιτηθούν από τη δουλειά τους για να προετοιμαστούν με καλύτερους όρους, να ωθούνται στα όρια της φυσικής εξάντλησης, να απαξιώνεται η επιστημονική επάρκεια με κόπο, χρόνο και χρήμα κατακτημένη, να … να… να…Όμως όλα αυτά δεν αρκεί να μένουν σε ένα επίπεδο διαπιστώσεων. Εδώ και καιρό συνάδελφοι από όλη την Ελλάδα προβληματίζονται, κινούνται, ψάχνουν μια διέξοδο από αυτή την κατάσταση. Δεν είναι μόνο τα διάφορα forum που ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια στο internet προσπαθώντας να υποκαταστήσουν το πραγματικό έλλειμμα διαλόγου ενός κόσμου που έχει τις ίδιες ανησυχίες, προβλήματα και προβληματισμούς. Δεν είναι μόνο οι κινήσεις επανασυγκρότησης Συλλόγων Αδιόριστων Εκπαιδευτικών διάφορων κλάδων (π.χ. Φιλολόγων) σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ούτε αρκούν από μόνες τους οι ελπιδοφόρες προσπάθειες ανασύστασης της Πανελλήνιας Ένωσης Αδιόριστων Εκπαιδευτικών στην Αθήνα. Η κίνηση αυτή πρέπει και μπορεί να πλαισιωθεί από Συλλόγους Αδιόριστων Εκπαιδευτικών σε κάθε πόλη για να μπορέσει να εκφραστεί όλος αυτός ο κόσμος της αδιοριστίας και να οργανώσουμε αποτελεσματικά τη δράση μας για μια άλλη κατάσταση ως προς την εργασιακή μας προοπτική. Σε αυτή την κατεύθυνση, παίρνουμε την πρωτοβουλία και στο Ρέθυμνο, ένας κόσμος που βιώνουμε αυτή την κατάσταση και δεν αντέχουμε άλλο να μένουμε στο επίπεδο της «κατ’ οίκον κριτικής», να καλέσουμε από κοινού με όποιον / -α βρίσκεται στην ίδια μοίρα με μας σε συγκρότηση Συλλόγου Αδιορίστων Εκπαιδευτικών στο Ρέθυμνο για να συντονίσουμε τη δράση καταρχήν σε τοπικό επίπεδο και προοπτικά σε πανελλαδικό επίπεδο για να διεκδικήσουμε σεβασμό στους κόπους μιας ζωής και το δικαίωμά μας στην αξιοπρέπεια!
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου