Τα τελευταία χρόνια μια σειρά από πολιτικές στο τρόπο διορισμών στην εκπαίδευση έχουν διαμορφώσει μια άθλια πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που όλος ο κόσμος της αδιοριστίας την βιώνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Με πρώτο μεγάλο σταθμό την κατάργηση της επετηρίδας και την καθιέρωση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, το κράτος παραιτήθηκε από την υποχρέωσή του να εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή δουλειά στους αποφοίτους των καθηγητικών σχολών και μετακύλησε την ευθύνη στον καθένα μας ξεχωριστά. Φταίμε εμείς γιατί δεν διαβάσαμε αρκετά, γιατί έπρεπε να διαθέσουμε κάποιο χρόνο την ημέρα είτε σε κάποια δουλειά προκειμένου να ζήσουμε είτε για να ξεκουραστούμε, γιατί…γιατί…γιατί…
Παράλληλα, η κυβερνητική πολιτική των τελευταίων χρόνων προχώρησε και σε μια ακόμα μελετημένη κίνηση. Την επέκταση νέων μορφών ελαστικής εργασίας στο δημόσιο σχολείο, όπως οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι, προκειμένου από τη μια να δίνει την πλαστή εντύπωση ότι προσφέρει θέσεις εργασίας και από την άλλη να κρατά τον κόσμο της εκπαίδευσης διασπασμένο με το να ορίζει διαφορετικά και επιφανειακά ανταγωνιστικά συμφέροντα για την κάθε κατηγορία εκπαιδευτικού. ΑΣΕΠίτες, κατηγορία του 40%, τρίτεκνοι, πολύτεκνοι και τρανταμηνίτες αποδεικνύουν το δόγμα του ‘’διαίρει και βασίλευε’’.
Το πρόβλημα όμως δεν σταματάει εκεί. Όλοι ξέρουμε τις αδιαφανείς διαδικασίες με τις οποίες γίνονται οι προσλήψεις ωρομισθίων στη πρόσθετη, στα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας κτλ. Μας υποχρεώνουν να τρέχουμε από πολιτικό σε πολιτευτή και το ανάποδο, να βάζουμε την αξιοπρέπεια μας στο ντουλάπι παρακαλώντας να μας δοθούν ελάχιστες ώρες σε κάποιο σχολείο και μετά να χρωστάμε ευγνωμοσύνη κι από πάνω για αυτά τα ψίχουλα που μας πετάνε οι ίδιοι που με τη πολιτική τους μας στερούν το ψωμί. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο πρόεδρος του ΑΣΕΠ έκανε δηλώσεις για την «προαιρετική» εφαρμογή του test δεξιοτήτων και για τους εκπαιδευτικούς.
Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά και χιλιάδες συναδέλφων παραμένουν χωρίς δουλειά, τα επίσημα κενά ξεπερνούν τα 10.000. Και σε αυτά βέβαια δεν υπολογίζεται το γεγονός ότι ο αριθμός των μαθητών θα πρέπει να μην ξεπερνά τους είκοσι ανά τάξη, ότι ένας καθηγητής, ίσως, δεν μπορεί να είναι σε τάξη όταν βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία, ότι δε μπορεί να γίνεται κάποιος συνάδελφος λάστιχο προκειμένου να καλύψει ώρες σε διάφορα σχολεία, ότι πάγιες ανάγκες ενός σχολείου δεν πρέπει να καλύπτονται με αναπληρωτές και ωρομίσθιους, αλλά με μόνιμα διορισμένους εκπαιδευτικούς. Η κατάσταση λοιπόν στην οποία βρισκόμαστε κάθε άλλο παρά αντικειμενική είναι.
Οι ψίθυροι να γίνουν φωνή – Ελπίδα μας η συλλογική δράση…
Στην κατάσταση αυτή ο κόσμος της αδιοριστίας δεν μπορεί να μείνει άλλο αμέτοχος και απλός θεατής. Υπάρχει η αναγκαιότητα συνεύρεσης και συμπόρευσής μας στη βάση των κοινών μας συμφερόντων. Δεν είναι δυνατό να μένουμε αμέτοχοι σε μια διαδικασία που αφορά το μέλλον μας. Δεν είναι δυνατό να είμαστε απλοί αναγνώστες υπουργικών αποφάσεων που καθορίζουν την επαγγελματική μας προοπτική. Είναι επιτακτική ανάγκη η συνεύρεσή μας και η συσπείρωσή μας γύρω από κοινά αιτήματα και κοινούς σκοπούς, η δημιουργία μιας συλλογικότητας μέσω της οποίας θα αποτυπώνεται η δική μας άποψη, η δική μας φωνή.
Πέρα όμως από αυτό υπάρχει και μια άλλη αναγκαιότητα. Να πάμε ενάντια στη λογική του ‘’κανιβαλισμού’’ και του ανταγωνισμού που μας επιβάλλεται. Να πούμε όχι σε μια αντίληψη που λέει ότι αντίπαλος μας είναι ο συνάδελφος. Να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι σε αυτή τη προσπάθεια δεν είναι ο καθένας μόνος του. Να αναπτύξουμε ένα δίκτυο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Τις συνέπειες του ατομισμού και του ‘’ο καθένας μόνος του’’ τις βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και είδαμε που μας έχουν βγάλει. Ήρθε η ώρα να ενώσουμε τη φωνή μας και να πούμε «Φτάνει πια!»
Αυτή την αναγκαιότητα πάει να καλύψει και ο σύλλογος Αδιόριστων Εκπαιδευτικών Ρεθύμνου που ιδρύθηκε πριν λίγο καιρό. Πρόκειται για μια προσπάθεια που ήδη από τα πρώτα της βήματα, έχει συσπειρώσει πάρα πολλούς συναδέλφους, γεγονός που αποδεικνύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το πόσο πολύ ανάγκη έχει ο κόσμος της αδιοριστίας να σπάσει τις αποστάσεις μεταξύ του και να έρθει πιο κοντά σε μια προσπάθεια συντονισμού.
Αυτός όμως ο συντονισμός δεν περιορίζεται μόνο στο επίπεδο του νομού μας. Συντονιζόμαστε και με τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες που έχουν ξεκινήσει και σε άλλες πόλεις της χώρας. Και παράλληλα συντονιζόμαστε και με όλα τα κομμάτια της εκπαίδευσης, τους δασκάλους, τους μόνιμους καθηγητές, τους μαθητές και τους φοιτητές που το τελευταίο χρόνο έδωσαν με τους πιο δυναμικούς όρους τη μάχη ενάντια στην υποχρηματοδότηση της παιδείας και στην κατεύθυνση της υπεράσπισης της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας σαν ένα αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του πανεκπαιδευτικού κινήματος και αυτό γιατί κατανοούμε πως μια από τις βασικότερες αιτίες για την κατάσταση μας είναι ακριβώς αυτή η πολιτική της υποχρηματοδότησης.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους, όλο τον κόσμο της αδιοριστίας να έρθουμε σε επαφή, να γνωριστούμε, να ενωθούμε σε αυτήν την κοινή προσπάθεια για αξιοπρέπεια και ένα καλύτερο μέλλον.
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6979410524, 6973657427
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου