Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών
Μέλος της Π.Ο.Θ.Α. και του .Ε..Κ.Α.
μέλος της F.I.A
έτος ίδρυσης 1917
Μέλος της Π.Ο.Θ.Α. και του .Ε..Κ.Α.
μέλος της F.I.A
έτος ίδρυσης 1917
Αρ. Πρωτ.:8698
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΚΠ/ΚΩΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
ΟΔΟΣ : ΚΑΝΙΓΓΟΣ 33
106 82 ΑΘΗΝΑ
Τηλ. : 210 3817369 – 210 3833742
Fax: 210 3808651
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΚΠ/ΚΩΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
ΟΔΟΣ : ΚΑΝΙΓΓΟΣ 33
106 82 ΑΘΗΝΑ
Τηλ. : 210 3817369 – 210 3833742
Fax: 210 3808651
ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠ.Ε.Π.Θ., ΤΟ ΥΠ.ΠΟ. ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Αγαπητοί συνάδελφοι,
το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ως επίσημος συνδικαλιστικός φορέας που εκπροσωπεί τους Έλληνες Ηθοποιούς και τους Εκπαιδευτικούς του κλάδου ΠΕ 18.41 ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, οι οποίοι αποτελούν μέλη του και διδάσκουν επί σχεδόν δύο δεκαετίες το μάθημα του Θεάτρου σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, αποστέλλει αυτή την επιστολή καταρχήν προς ενημέρωσή σας για τη διδασκαλία του Θεάτρου στην Εκπαίδευση και κατόπιν για την αποκατάσταση της αλήθειας σε όσα αναφέρονται σχετικά με το κλάδο ΠΕ 18.41 ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ στην υπ. αριθμ. 1510/07-07-2008 επιστολή του Π.Ε.ΣΥ.Θ.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο έντονη η επίθεση και ο ανταγωνισμός που δέχονται οι Έλληνες Ηθοποιοί – εκπαιδευτικοί του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης από τους αποφοίτους θεατρολόγους των Ελληνικών ΑΕΙ και του Επιστημονικού Συλλόγου τους, μέσα από δημοσιεύματα και προσβλητικές αναφορές προς στον κλάδο μας, που πλέον θεωρούμε υποχρέωσή μας να παρέμβουμε προκειμένου να αποσαφηνιστούν κάποιες ανακρίβειες, τις οποίες οι θεατρολόγοι και ο Επιστημονικός τους Σύλλογος διαρρέουν όλα αυτά τα χρόνια, μολονότι το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών είναι αντίθετο προς τέτοιου είδους τακτικές.
Πάγιος στόχος και αίτημα του Π.Ε.ΣΥ.Θ. και των θεατρολόγων, όλα αυτά τα χρόνια, είναι να ΜΗΝ διδάσκουν Θέατρο στην εκπαίδευση οι Ηθοποιοί παρά μόνον οι απόφοιτοι των σχολών θεατρολογίας και προς αυτή την κατεύθυνση παρατηρούμε με μεγάλη μας λύπη να επιστρατεύονται πάσης φύσεως «επιχειρήματα» σαν και αυτά που προβάλλει η εν λόγω επιστολή και τακτικές που έως σήμερα, έστω και προσωρινά, φαίνεται ότι τους είχαν αποδώσει καρπούς.
Για την ιστορία θα πρέπει να αναφερθεί ότι το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών με τα 3.000 και πλέον εγγεγραμμένα μέλη, ήταν από εκείνους τους φορείς που στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ακόμα συζητιόταν η ίδρυση των θεατρολογικών σχολών στην Ελλάδα, υποστήριξε με σθένος την ίδρυσή τους.
Το 2005 μετά από πίεση των Θεατρολόγων οι οποίοι προέβαλλαν τους ηθοποιούς – εκπαιδευτικούς ως ανεπαρκείς, επικαλούμενοι το γεγονός ότι οι Ηθοποιοί φέρουν τίτλους σπουδών ισότιμους με ΤΕΙ και όχι τίτλους σπουδών ΑΕΙ, το ΥΠΕΠΘ εξέδωσε την με αριθ. 70064/Δ2/13-7-2005 εγκύκλιο η οποία δεν συμπεριλάμβανε καθόλου τον κλάδο ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης αφαιρώντας το δικαίωμα από τους ηθοποιούς να διδάσκουν παρόλο που οι εκπαιδευτικοί του κλάδου μας δίδασκαν ήδη στα ολοήμερα δημοτικά σχολεία από την αρχή της εφαρμογής του προγράμματος και γενικότερα στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90.
Το ΠΕΣΥΘ προβάλλοντας το παραπάνω επιχείρημα ως το βασικό λόγο που ο κλάδος των Θεατρολόγων, σύμφωνα με την άποψη τους, «δικαιούται» να προτάσσεται του δικού μας κλάδου κατά τις προσλήψεις στα ολοήμερα σχολεία, δεν προσβάλλει μόνο το δικό μας κλάδο, ο οποίος φυσικά θίγεται άμεσα, αλλά κατ’ επέκταση και όλους τους κλάδους των πτυχιούχων των ΤΕΙ – ΚΑΤΕΕ μια και όπως προκύπτει από τα όσα υποστηρίζουν φαίνεται να θεωρούν ανώτερους τους πτυχιούχους οι οποίοι κατέχουν πτυχία των ΑΕΙ, έναντι όσων κατέχουν πτυχία των ΤΕΙ ή ισότιμα προς αυτά πτυχία.
Μετά από έντονες διαμαρτυρίες των εκπαιδευτικών του κλάδου μας, το ΥΠΕΠΘ μας ενέταξε με συμπληρωματική εγκύκλιο (70618/Δ2/15/7/2005) και πάλι στην υπηρεσία της εκπαίδευσης, έπειτα όμως από την πρόταξη κάθε θεατρολόγου, ακόμα και αυτών με μηδενική προϋπηρεσία, ακυρώνοντας έτσι την επί σειρά ετών δική μας προσφορά στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό.
Ο κλάδος μας δέχθηκε αυτή την άδικη μεταχείριση της πρόταξης για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια την στιγμή που δεν ίσχυε κάτι τέτοιο για κανένα άλλο κλάδο που φέρει τίτλο σπουδών ΤΕΙ, του οποίου οι πτυχιούχοι υπηρετούν στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Παρά την πίεση όμως των θεατρολόγων όλα αυτά τα χρόνια προς το ΥΠΕΠΘ για να διατηρηθεί αυτή η άνιση και διακριτή μεταχείριση ανάμεσα στους δύο κλάδους, έστω και με τριών ετών καθυστέρηση, το Υπουργείο κατόπιν δικών μας παρεμβάσεων αποφάσισε να εκδώσει φέτος νέα εγκύκλιο αποσύροντας την πρόταξη του κλάδου ΠΕ 32 και αποκαθιστώντας έτσι το κλάδο μας.
Η νέα εγκύκλιος αναπληρωτών – ωρομισθίων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για του έτους 2008 – 2009 για το αντικείμενο της Θεατρικής Αγωγής στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο, ορίζει ότι κατά το σχολικό έτος 2008-2009 θα προσλαμβάνονται εκπαιδευτικοί του κλάδου ΠΕ32 Θεατρικών Σπουδών σε ποσοστό 70% και εκπαιδευτικοί του κλάδου ΠΕ18.41 Δραματικής Τέχνης σε ποσοστό 30%, επί των εκάστοτε προσλαμβανομένων για τη διδασκαλία του αντικειμένου αυτού.
Σε αντίθεση με τους θεατρολόγους οι οποίοι βλέπουν στην απόφαση αυτή του Υπουργείου την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» οι εκπαιδευτικοί του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης βλέπουμε επιτέλους την εφαρμογή του Ν.3027/2002.
Ωστόσο πράγματι οι συνάδελφοι Θεατρολόγοι έχουν κάποιο δίκιο αναφερόμενοι περί τακτικής «διαίρει και βασίλευε» από το ΥΠΕΠΘ, μόνο που αυτή δεν έχει να κάνει με την ποσόστωση, αλλά με το γεγονός ότι σχεδόν μία δεκαετία μετά την είσοδο των πρώτων θεατρολόγων στα σχολεία, δεν έχει ακόμα προχωρήσει στην νομοθέτηση των αρμοδιοτήτων του κάθε κλάδου. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής του ΥΠΕΠΘ είναι να μην έχουν ακόμα αποσαφηνιστεί οι αρμοδιότητες του κάθε κλάδου και τα διδακτικά αντικείμενα που θα πρέπει να διδάσκουν. Έτσι παρατηρούνται τα έξης φαινόμενα :
Α. Οι πτυχιούχοι του κλάδου ΠΕ 32 Θεατρικών Σπουδών να προσλαμβάνονται για τη διδασκαλία του αντικειμένου της Θεατρικής Αγωγής ενώ δεν είναι αρμόδιοι για τη διδασκαλία του, διότι δεν φέρουν τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα που απαιτούνται, όπως προκύπτει από το πρόγραμμα και το πλαίσιο σπουδών των σχολών θεατρολογίας. Οι σπουδές τους έχουν θεωρητική και μόνο κατεύθυνση και εισάγονται στις σχολές τους μέσω πανελλήνιων εξετάσεων εξεταζόμενοι σε θεωρητικά και μόνο μαθήματα, χωρίς να εξετάζονται ούτε καν σε ένα ειδικό καλλιτεχνικό μάθημα πρακτικής φύσεως σε αντίθεση με τους πτυχιούχους του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης οι οποίοι εισάγονται με ειδικές εξετάσεις που διεξάγονται από το ΥΠ.ΠΟ. σε θεωρητικά και καλλιτεχνικά πρακτικά μαθήματα.
Αποδεικνύεται ακράδαντα ότι το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής απαιτεί βιωματικές διαδικασίες και σίγουρα επί της ουσίας προσέγγιση στο ρόλο του Θεάτρου ως μέσου Αγωγής στο Σχολείο και όχι μόνο μία απλή θεωρητική αναφορά.
Β. Ο κλάδος ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης δέχεται όλα αυτά τα χρόνια άδικες επιθέσεις από τον Π.Ε.ΣΥ.Θ. και άνιση μεταχείριση από το ΥΠΕΠΘ, το οποίο συμβάλλει τα μέγιστα για την αποκατάσταση του κλάδου ΠΕ 32 Θεατρικών Σπουδών δίνοντας του αναθέσεις μαθημάτων, οργανικές θέσεις και δικαίωμα συμμετοχής στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, όταν για τον κλάδο ΠΕ 18.41 δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για αναθέσεις μαθημάτων, οργανικές θέσεις και διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ παρά το γεγονός ότι για χρόνια διεκδικούμε να αλλάξει αυτό το καθεστώς και διδάσκουμε στην εκπαίδευση αρκετά χρόνια πριν την είσοδο των θεατρολόγων σε αυτή.
Εύλογα αναρωτιόμαστε λοιπόν, δημιούργησε το ΥΠΕΠΘ ένα κλάδο για να τον χρησιμοποιεί μόνο και μόνο για τις ανάγκες της ωρομίσθιας και για να έπεται ενός άλλου κλάδου;
Πότε θα προχωρήσει στη νομοθέτηση των αρμοδιοτήτων και της αποκατάστασης του κάθε κλάδου ώστε να εκλείψει πλέον η τακτική του «διαίρει και βασίλευε» όπως πολύ σωστά αναφέρουν και οι συνάδελφοι θεατρολόγοι;
Σε ότι αφορά, όμως, τις «αλήθειες» που ο ΠΕΣΥΘ μέσω της επιστολής του διατρανώνει ότι αποκαλύπτει για τον κλάδο ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης οφείλουμε να επισημάνουμε τα εξής :
Ο Π.Ε.ΣΥ.Θ. επικαλείται το Ν. 1158/1981 και το Π.Δ. 370/1983 «Περί Οργανώσεως, Διοικήσεως και Λειτουργίας Καλλιτεχνικών Σχολών» για να μας/σας πείσει, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει, ότι «καθορίζεται με σαφήνεια ότι οι πτυχιούχοι των Τμημάτων Θεατρολογίας θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα της διδασκαλίας μαθημάτων της ειδικότητάς τους σε Σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης και όχι οι απόφοιτοι των Σχολών Δραματικής Τέχνης, οι οποίοι θα πρέπει πρώτα να εισαχθούν στα Τμήματα Θεατρολογίας, υπό προϋποθέσεις, και έπειτα να αποφοιτήσουν από αυτά για να αποκτήσουν το δικαίωμα της διδασκαλίας σε Σχολεία».
Και αναρωτιόμαστε : που το αντίκρισαν αυτό γραμμένο;
Ο Ν. 1158/1981 αναφέρει ξεκάθαρα σε ότι αφορά στα τμήματα Θεατρολογίας τα εξής και μόνο :
α. «Διπλωματούχοι Σχολών Δραματικής Τέχνης δύνανται να εισάγωνται εις ιδρυθησόμενα Τμήματα ή Σχολάς Θεατρολογίας εις τας Φιλοσοφικάς Σχολάς των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και υπό προϋποθέσεις και ποσοστόν οριζόμενο δια Προεδρικών Διαταγμάτων, εκδιδομένων προτάσει των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Πολιτισμού και Επιστημών».
β. «Οι Πτυχιούχοι Τμημάτων ή Σχολών Θεατρολογίας δύνανται να διδάσκουν μαθήματα της ειδικότητός των εις τα Σχολεία Μέσης Εκπαιδεύσεως.» ( Ν.1158/1981,αρθ.13, παρ. 5 και 6).
Πουθενά, ωστόσο, δεν αναφέρει το παιδαριώδες εφεύρημα του Π.Ε.ΣΥ.Θ. ότι οι ηθοποιοί θα πρέπει να εισάγονται στη σχολή της Θεατρολογίας για να αποκτήσουν το δικαίωμα της διδασκαλίας στα σχολεία.
Ο νόμος αντίθετα προσδιορίζει :
α) το δικαίωμα που δίνεται από τον ίδιο στους Διπλωματούχους των Σχολών Δραματικής Τέχνης να εισάγονται με κατατακτήριες εξετάσεις στις Σχολές Θεατρολογίας και Φιλοσοφικής και
β) καθιστά σαφές ότι οι πτυχιούχοι των Σχολών Θεατρολογίας μπορούν να διδάσκουν στη Μέση Εκπαίδευση τα μαθήματα της ειδικότητας τους και μόνο!
Είναι δίκαιο λοιπόν, όποιος αναλαμβάνει την πρωτοβουλία της ενημέρωσης της εκπαιδευτικής κοινότητας της χώρας μας, να ερμηνεύει ορθά το Νόμο και όχι κατά το δοκούν.
Σύμφωνα με το ν.1158/1981 και το Π.Δ. 370/1983 «Περί Οργανώσεως, Διοικήσεως και Λειτουργίας Καλλιτεχνικών Σχολών» η Ανώτερα Καλλιτεχνική Εκπαίδευση ανήκει στην τρίτη βαθμίδα εκπαίδευσης, παρέχεται δε στις Ανώτερες Δημόσιες και Ιδιωτικές Σχολές Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης (κεφαλ.Α, άρθρο1).
Σχετικά με όσα αναφέρει ο Ν.1158/1981, συμφωνούμε απόλυτα και επισημαίνουμε ότι οι Θεατρολόγοι καλό θα ήταν να περιοριστούν στη διδασκαλία των μαθημάτων της ειδικότητας τους όπως πολύ σοφά ορίζει ο νομοθέτης. Εμείς άλλωστε ουδέποτε θελήσαμε ή διεκδικήσαμε τα θεωρητικά μαθήματα της θεατρολογίας (ιστορία θεάτρου, δραματολογία κλπ) σεβόμενοι και το δικαίωμα τους στην εργασία αλλά και αποστρέφοντας το βλέμμα σε τέτοιου είδους τακτικές, έχοντας υψηλό αίσθημα συναδελφικής αλληλεγγύης. Αντίθετα οι θεατρολόγοι όχι μόνο δεν περιορίζονται στα διδακτικά τους αντικείμενα, αλλά διεκδικούν τη διδασκαλία μαθημάτων από τον δικό μας κλάδο και όχι μόνο, προκειμένου να επιτύχουν τις πολυπόθητες, όπως οι ίδιοι τις χαρακτηρίζουν, οργανικές τους θέσεις.
Όπως όλοι γνωρίζουν το Θέατρο αποτελεί Τέχνη με βιωματικούς και διαδραστικούς κώδικες που αποτελούν αντικείμενο βαθιάς γνώσης, τόσο στο θεωρητικό τους μέρος όσο και στην πρακτική τους έκφραση και εφαρμογή, των ηθοποιών – εκπαιδευτικών του κλάδου ΠΕ 18.41 ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.
Εκτός και αν οι Θεατρολόγοι θεωρούν ότι η Θεατρική Αγωγή στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο σχετίζεται με τη θεωρία και την ιστορία του Θεάτρου, την οποία κατέχουν αδιαμφισβήτητα μια και αυτήν αφορά το πλαίσιο σπουδών τους.
Σε μια τέτοια περίπτωση είμαστε στη δυσάρεστη θέση να τους υποδείξουμε να μελετήσουν εκ νέου και με ορθό τρόπο το με αριθμό 1471 ΦΕΚ της 22-11-2002 όπου ρητά ορίζεται ότι «Σκοπός τους μαθήματος της Θεατρικής αγωγής είναι η παράλληλη και ισόρροπη ανάπτυξη του διανοητικού, ψυχικού και αισθητικού δυναμικού των μαθητών μέσω της θεωρητικής και της πρακτικής επαφής τους με την τέχνη του θεάτρου».
Επίσης, όλοι γνωρίζουν, ότι οι Ηθοποιοί μέσα από τα μαθήματα που διδάσκονται κατά τη τριετή υποχρεωτική φοίτηση τους στις Ανώτερες Σχολές Δραματικής Τέχνης, οι οποίες αποτελούν τα επίσημα αρμόδια εκπαιδευτικά Ιδρύματα για την κατάρτιση των Ηθοποιών και τα μόνα που χορηγούν Δίπλωμα Υποκριτικής Τέχνης καταρτίζονται τόσο με πρακτικές όσο και με θεωρητικές γνώσεις για την Τέχνη του Θεάτρου.
Σε ότι αφορά την παράγραφο εκείνη στην οποία ο Π.Ε.ΣΥ.Θ. αναφέρει ότι «οι Σχολές Δραματικής Τέχνης αποτελούν κατηγορία των Σχολών Ανωτέρας Καλλιτεχνικής Εκπαιδεύσεως, οι οποίες αδειοδοτούνται από το Υπουργείο Πολιτισμού και ουδεμία σχέση έχουν με το Υπουργείο Παιδείας, αφού και τα Τ.Ε.Ι. ή Κ.Α.Τ.Ε.Ε. Δραματικής Τέχνης, με τα οποία υποτίθεται ότι μπορεί να είναι ισότιμες, βάσει απόφασης του Ι.Τ.Ε., ουδέποτε υπήρξαν στην ελληνική επικράτεια, και είναι απορίας άξιο πώς έχουν δοθεί ισοτιμίες με ένα ανύπαρκτο Τ.Ε.Ι.» ,
τους απαντούμε τα εξής προς ενημέρωσή τους :
α. Οι ισοτιμίες μας με τα Τ.Ε.Ι. οι οποίες μας χορηγήθηκαν από το Ι.Τ.Ε. είναι καθόλα νόμιμες και ορίζονται από το νόμο 1404/1983, αρθρ.14ΙΙ,παρ.2γ. Σύμφωνα με αυτόν αναφέρεται ρητά ότι το Ι.Τ.Ε. αποφαίνεται για την αναγνώριση της ισοτιμίας τίτλων σπουδών που χορηγούν οι ανώτερες σχολές του εσωτερικού αρμοδιότητας άλλων υπουργείων με τίτλους των ΤΕΙ, ύστερα από κοινή απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και του συναρμόδιου υπουργού
β. Η ισοτιμία του τίτλου σπουδών των Ανώτερων Σχολών Δραματικής Τέχνης πριν την ίδρυση των Τ.Ε.Ι. με τον παραπάνω νόμο ορίζονταν σύμφωνα με το Ν.1158/1981 ο οποίος αναφέρει τα εξής : «Δια την ισοτιμίαν των απονεμηθέντων υπό των Κρατικών και αναγνωρισμένων Ιδιωτικών Σχολών Καλλιτεχνικής Εκπαιδεύσεως, μέχρι της δημοσιεύσεως του παρόντος νόμου, τίτλων σπουδών, προς τους απονεμηθησομένους δυνάμει των διατάξεων του παρόντος, τίτλους, αποφαίνεται το υπό του άρθρου 74 παρ. 1 του νόμου 576/1977 Συμβούλιον Ισοτιμιών του ΚΑΤΕΕ Αθηνών».
Ως εκ τούτων, λοιπόν, οι ισοτιμίες μας με τα ΚΑΤΕΕ και τα ΤΕΙ είναι απολύτως νόμιμες και δεν επιδέχονται καμίας αμφισβήτησης.
Για τον ίδιο λόγο επίσης, δεν ισχύει αυτό που προφασίζεται ο Π.Ε.ΣΥ.Θ. σχετικά με τον κλάδο μας ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης ότι ,δηλαδή, καταχρηστικά εντάσσεται στην κατηγορία της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης.
Σε περίπτωση υποβίβασης του κλάδου από ΠΕ σε όποια άλλη κατηγορία, θα σήμαινε ταυτόχρονα και υποβίβαση όλων των κλάδων που εντάσσονται στον ΠΕ 18 και που αφορούν κλάδους που περιλαμβάνουν πτυχιούχους των ΚΑΤΕΕ ή των ΤΕΙ πριν την ανωτατοποίηση των τελευταίων.
Ο Π.Ε.ΣΥ.Θ. επίσης αναφέρει για να πείσει τους αναγνώστες της επιστολής του για την ορθότητα των επιχειρημάτων του ότι στη «…Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση το μάθημα του Θεάτρου, όπου εντάσσεται στο Ωρολόγιο Πρόγραμμα (δηλ. το μάθημα Στοιχεία Θεατρολογίας της Α’ Λυκείου) ανατίθεται σε α’ ανάθεση στον κλάδο ΠΕ32 και σε καμία περίπτωση στον κλάδο ΠΕ18.41, άρα κατ’ αναλογία θα έπρεπε να ανατίθεται στον ίδιο κλάδο και στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο. Κάτι ανάλογο συνέβαινε και εξακολουθεί να ισχύει σε όλες τις άλλες περιπτώσεις διπλής ανάθεσης μαθημάτων του Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου. Τέλος, ενώ όλοι ανεξαιρέτως οι θεατρολόγοι είναι απόφοιτοι Καθηγητικών Σχολών, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει σε καμία περίπτωση με τους αποφοίτους Σχολών Δραματικής Τέχνης, όπου δεν διδάσκεται κανένα παιδαγωγικό μάθημα. Επομένως, η εξίσωση των δύο ανωτέρω κλάδων πέραν των άλλων είναι παιδαγωγικά ανεπίτρεπτη».
Προς απάντηση και των παραπάνω έχουμε να αναφέρουμε τα εξής :
α. σε ότι αφορά την γνώση παιδαγωγικών μαθημάτων οι Ηθοποιοί – εκπαιδευτικοί του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης έχουν δικαίωμα εισαγωγής στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. και πολλοί εξ’ αυτών είναι ήδη κάτοχοι Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.
β. Τα τμήματα Θεατρολογίας μόλις πρόσφατα χαρακτηρίστηκαν ως Καθηγητικές Σχολές ενώ μέχρι πρότινος και για τους απόφοιτους των τμημάτων αυτών ήταν απαραίτητη προϋπόθεση η Παιδαγωγική και Διδακτική Επάρκεια την οποία για να την λάβουν φοιτούσαν όπως και οι Ηθοποιοί στο Ε.Π.ΠΑΙ.Κ. της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.
γ. το μάθημα «Στοιχεία Θεατρολογίας» το οποίο είναι μάθημα επιλογής στην Α’ τάξη του Ενιαίου Λυκείου είναι σε πρώτη ανάθεση στον κλάδο ΠΕ 32 Θεατρικών Σπουδών και σε δεύτερη ανάθεση στον κλάδο ΠΕ 02 Φιλολόγους.
Αυτό το γεγονός και μόνο αρκεί για να αντιληφθεί κάνεις την θεωρητική φύση του συγκεκριμένου μαθήματος που πολύ ορθά διδάσκεται από τους δύο αυτούς κλάδους της θεωρητικής κατεύθυνσης.
Ωστόσο, ο κλάδος ΠΕ 32 φέρει ως επιχείρημα το γεγονός αυτό της ανάθεσης του συγκεκριμένου μαθήματος στον δικό του κλάδο για να μας πείσει ότι κατά αναλογία θα έπρεπε και το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο να ανατίθεται στο ίδιο κλάδο.
Μόνο που φαίνεται να τους διαφεύγει μια σημαντική λεπτομέρεια : αν είναι ένας εκ των δύο κλάδων που τυπικά και ουσιαστικά δεν είναι αρμόδιος για τη διδασκαλία του συγκεκριμένου μαθήματος αυτός δεν είναι ο ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης!
Μήπως σύμφωνα, λοιπόν, με τα όσα υποστηρίζει ο ΠΕΣΥΘ κατά αναλογία θα έπρεπε και το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στο Ολοήμερο να δίνεται και ως δεύτερη ανάθεση στους Φιλολόγους όπως ισχύει για το «Στοιχεία Θεατρολογίας» ;
Τι σχέση έχει το καθαρά βιωματικό και πρακτικό μάθημα της Θεατρικής Αγωγής με το καθαρά θεωρητικού περιεχομένου μάθημα «Στοιχεία Θεατρολογίας» ; Μήπως ακόμα και αυτό το γεγονός των αναθέσεων του συγκεκριμένου θεωρητικού μαθήματος στον κλάδο τους αλλά και η αξίωση των Θεατρολόγων να «μοιράζονται» μαζί με τον κλάδο ΠΕ 02 τα λοιπά Φιλολογικά μαθήματα αποδεικνύει περίτρανα ότι ο κλάδος τους είναι καθαρά θεωρητικής κατεύθυνσης και ουδεμία άμεση σχέση φέρει με την τέχνη του Θεάτρου παρά μόνο μια «εξ’ αγχιστείας» σχέση ;
Πολλοί πτυχιούχοι της Δραματικής σχολής που διδάσκουν ως εκπαιδευτικοί στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών και διαθέτουν Ισοτιμία, δεν είναι δυνατόν, να δέχονται επιθέσεις και κυρίως την απαξίωση απ’ τους απόφοιτους της Θεατρολογίας.
Δεν ζητάμε πόλεμο, ζητάμε ειρήνη, ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ
Συνάδελφοι, θεωρούμε αδιανόητο ο κλάδος των ηθοποιών – εκπαιδευτικών ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης να δέχεται τέτοιου είδους επιθέσεις από συναδέλφους εκπαιδευτικούς του κλάδου ΠΕ 32 Θεατρικών Σπουδών.
Αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν ένας νεοσύστατος εκπαιδευτικός κλάδος ο οποίος αγωνίζεται, όπως δηλώνει να βρει, τη θέση του μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα να χρησιμοποιεί τέτοιου είδους τακτικές και ταυτόχρονα να αξιώνει το σεβασμό από το σύνολο των εκπαιδευτικών και της κοινωνίας.
Πώς ένας κλάδος που προσπαθεί με κάθε μέσο να αποσπάσει ώρες, μαθήματα και θέσεις εργασίας προσπαθώντας να εκτοπίσει άλλους εκπαιδευτικούς κλάδους (ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης, ΠΕ 02 Φιλολόγους), μπορεί να ελπίζει ότι θα έχει την συμπαράσταση των λοιπών εκπαιδευτικών κλάδων και της κοινωνίας;
Θα πρέπει κάποτε να μπει ένα τέλος στις προσβολές, στη δυσφήμιση και στην σε βάρος άλλων κλάδων «επιβίωση» του κλάδου ΠΕ 32 Θεατρικών Σπουδών.
Οι φίλοι Θεατρολόγοι θα πρέπει να σεβαστούν τα κεκτημένα δικαιώματα των λοιπών εκπαιδευτικών κλάδων, κυρίως όταν αυτοί αφορούν ιστορικούς κλάδους όπως των Φιλολόγων και των Ηθοποιών που υπηρετούν και προσφέρουν στην εκπαίδευση πολλά χρόνια προτού ο δικός τους κλάδος δημιουργηθεί. Ο σεβασμός κερδίζεται με εντιμότητα και αγώνες και όχι μέσα από τον ανταγωνισμό, τη δυσφήμηση και τις προσβολές.
Αυτή η απαράδεκτη επίθεση στρέφεται ενάντια
στο Θέατρο στην Εκπαίδευση!
Τέτοιου είδους τακτικές δεν βοηθούν και δεν προάγουν τις κοινές διεκδικήσεις και των δύο κλάδων.
Καλούμε την εκπαιδευτική κοινότητα και ιδιαίτερα τους συναδέλφους θεατρολόγους να συνταχθούν με τους εκπαιδευτικούς του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης απέναντι στα κοινά προβλήματα προκειμένου να αγωνισθούμε από κοινού για να βρει το Θέατρο στην Εκπαίδευση τη θέση που του αξίζει τη στιγμή που σε άλλες χώρες τις Ευρώπης αυτό αποτελεί γεγονός από τη δεκαετία του ’50.
Καλούμε το ΥΠΕΠΘ να νομοθετήσει και να ορίσει τις αρμοδιότητες του κάθε κλάδου.
Να ενεργήσει τα μέγιστα για την αποκατάσταση των εκπαιδευτικών του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης θεσμοθετώντας την ποσόστωση από φέτος και εφεξής όπως ισχύει για όλους του κλάδους, δημιουργώντας οργανικές θέσεις, αναθέσεις μαθημάτων, δικαίωμα συμμετοχής στους διαγωνισμούς εκπαιδευτικών του ΑΣΕΠ.
Καλούμε το ΥΠ.ΠΟ. να πάρει θέση απέναντι στα προβλήματα των πτυχιούχων των Ανωτέρων Σχολών Δραματικής Τέχνης και να ικανοποιηθεί άμεσα το πάγιο αίτημα του Σ.Ε.Η. για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία με την ίδρυση Ανώτατης Σχολής Δραματικής Τέχνης Πανεπιστημιακού επιπέδου την οποία χρόνια προσδοκά σύσσωμος ο καλλιτεχνικός και πνευματικός κόσμος της χώρας.
Συνάδελφοι, ελπίζουμε ότι οι θέσεις του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και των εκπαιδευτικών του κλάδου ΠΕ 18.41 ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ γίνονται απόλυτα κατανοητές και ότι θα σταθείτε στο πλευρό μας προκειμένου να στηρίξετε τον κλάδο μας.
το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ως επίσημος συνδικαλιστικός φορέας που εκπροσωπεί τους Έλληνες Ηθοποιούς και τους Εκπαιδευτικούς του κλάδου ΠΕ 18.41 ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, οι οποίοι αποτελούν μέλη του και διδάσκουν επί σχεδόν δύο δεκαετίες το μάθημα του Θεάτρου σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, αποστέλλει αυτή την επιστολή καταρχήν προς ενημέρωσή σας για τη διδασκαλία του Θεάτρου στην Εκπαίδευση και κατόπιν για την αποκατάσταση της αλήθειας σε όσα αναφέρονται σχετικά με το κλάδο ΠΕ 18.41 ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ στην υπ. αριθμ. 1510/07-07-2008 επιστολή του Π.Ε.ΣΥ.Θ.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο έντονη η επίθεση και ο ανταγωνισμός που δέχονται οι Έλληνες Ηθοποιοί – εκπαιδευτικοί του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης από τους αποφοίτους θεατρολόγους των Ελληνικών ΑΕΙ και του Επιστημονικού Συλλόγου τους, μέσα από δημοσιεύματα και προσβλητικές αναφορές προς στον κλάδο μας, που πλέον θεωρούμε υποχρέωσή μας να παρέμβουμε προκειμένου να αποσαφηνιστούν κάποιες ανακρίβειες, τις οποίες οι θεατρολόγοι και ο Επιστημονικός τους Σύλλογος διαρρέουν όλα αυτά τα χρόνια, μολονότι το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών είναι αντίθετο προς τέτοιου είδους τακτικές.
Πάγιος στόχος και αίτημα του Π.Ε.ΣΥ.Θ. και των θεατρολόγων, όλα αυτά τα χρόνια, είναι να ΜΗΝ διδάσκουν Θέατρο στην εκπαίδευση οι Ηθοποιοί παρά μόνον οι απόφοιτοι των σχολών θεατρολογίας και προς αυτή την κατεύθυνση παρατηρούμε με μεγάλη μας λύπη να επιστρατεύονται πάσης φύσεως «επιχειρήματα» σαν και αυτά που προβάλλει η εν λόγω επιστολή και τακτικές που έως σήμερα, έστω και προσωρινά, φαίνεται ότι τους είχαν αποδώσει καρπούς.
Για την ιστορία θα πρέπει να αναφερθεί ότι το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών με τα 3.000 και πλέον εγγεγραμμένα μέλη, ήταν από εκείνους τους φορείς που στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ακόμα συζητιόταν η ίδρυση των θεατρολογικών σχολών στην Ελλάδα, υποστήριξε με σθένος την ίδρυσή τους.
Το 2005 μετά από πίεση των Θεατρολόγων οι οποίοι προέβαλλαν τους ηθοποιούς – εκπαιδευτικούς ως ανεπαρκείς, επικαλούμενοι το γεγονός ότι οι Ηθοποιοί φέρουν τίτλους σπουδών ισότιμους με ΤΕΙ και όχι τίτλους σπουδών ΑΕΙ, το ΥΠΕΠΘ εξέδωσε την με αριθ. 70064/Δ2/13-7-2005 εγκύκλιο η οποία δεν συμπεριλάμβανε καθόλου τον κλάδο ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης αφαιρώντας το δικαίωμα από τους ηθοποιούς να διδάσκουν παρόλο που οι εκπαιδευτικοί του κλάδου μας δίδασκαν ήδη στα ολοήμερα δημοτικά σχολεία από την αρχή της εφαρμογής του προγράμματος και γενικότερα στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90.
Το ΠΕΣΥΘ προβάλλοντας το παραπάνω επιχείρημα ως το βασικό λόγο που ο κλάδος των Θεατρολόγων, σύμφωνα με την άποψη τους, «δικαιούται» να προτάσσεται του δικού μας κλάδου κατά τις προσλήψεις στα ολοήμερα σχολεία, δεν προσβάλλει μόνο το δικό μας κλάδο, ο οποίος φυσικά θίγεται άμεσα, αλλά κατ’ επέκταση και όλους τους κλάδους των πτυχιούχων των ΤΕΙ – ΚΑΤΕΕ μια και όπως προκύπτει από τα όσα υποστηρίζουν φαίνεται να θεωρούν ανώτερους τους πτυχιούχους οι οποίοι κατέχουν πτυχία των ΑΕΙ, έναντι όσων κατέχουν πτυχία των ΤΕΙ ή ισότιμα προς αυτά πτυχία.
Μετά από έντονες διαμαρτυρίες των εκπαιδευτικών του κλάδου μας, το ΥΠΕΠΘ μας ενέταξε με συμπληρωματική εγκύκλιο (70618/Δ2/15/7/2005) και πάλι στην υπηρεσία της εκπαίδευσης, έπειτα όμως από την πρόταξη κάθε θεατρολόγου, ακόμα και αυτών με μηδενική προϋπηρεσία, ακυρώνοντας έτσι την επί σειρά ετών δική μας προσφορά στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό.
Ο κλάδος μας δέχθηκε αυτή την άδικη μεταχείριση της πρόταξης για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια την στιγμή που δεν ίσχυε κάτι τέτοιο για κανένα άλλο κλάδο που φέρει τίτλο σπουδών ΤΕΙ, του οποίου οι πτυχιούχοι υπηρετούν στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Παρά την πίεση όμως των θεατρολόγων όλα αυτά τα χρόνια προς το ΥΠΕΠΘ για να διατηρηθεί αυτή η άνιση και διακριτή μεταχείριση ανάμεσα στους δύο κλάδους, έστω και με τριών ετών καθυστέρηση, το Υπουργείο κατόπιν δικών μας παρεμβάσεων αποφάσισε να εκδώσει φέτος νέα εγκύκλιο αποσύροντας την πρόταξη του κλάδου ΠΕ 32 και αποκαθιστώντας έτσι το κλάδο μας.
Η νέα εγκύκλιος αναπληρωτών – ωρομισθίων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για του έτους 2008 – 2009 για το αντικείμενο της Θεατρικής Αγωγής στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο, ορίζει ότι κατά το σχολικό έτος 2008-2009 θα προσλαμβάνονται εκπαιδευτικοί του κλάδου ΠΕ32 Θεατρικών Σπουδών σε ποσοστό 70% και εκπαιδευτικοί του κλάδου ΠΕ18.41 Δραματικής Τέχνης σε ποσοστό 30%, επί των εκάστοτε προσλαμβανομένων για τη διδασκαλία του αντικειμένου αυτού.
Σε αντίθεση με τους θεατρολόγους οι οποίοι βλέπουν στην απόφαση αυτή του Υπουργείου την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» οι εκπαιδευτικοί του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης βλέπουμε επιτέλους την εφαρμογή του Ν.3027/2002.
Ωστόσο πράγματι οι συνάδελφοι Θεατρολόγοι έχουν κάποιο δίκιο αναφερόμενοι περί τακτικής «διαίρει και βασίλευε» από το ΥΠΕΠΘ, μόνο που αυτή δεν έχει να κάνει με την ποσόστωση, αλλά με το γεγονός ότι σχεδόν μία δεκαετία μετά την είσοδο των πρώτων θεατρολόγων στα σχολεία, δεν έχει ακόμα προχωρήσει στην νομοθέτηση των αρμοδιοτήτων του κάθε κλάδου. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής του ΥΠΕΠΘ είναι να μην έχουν ακόμα αποσαφηνιστεί οι αρμοδιότητες του κάθε κλάδου και τα διδακτικά αντικείμενα που θα πρέπει να διδάσκουν. Έτσι παρατηρούνται τα έξης φαινόμενα :
Α. Οι πτυχιούχοι του κλάδου ΠΕ 32 Θεατρικών Σπουδών να προσλαμβάνονται για τη διδασκαλία του αντικειμένου της Θεατρικής Αγωγής ενώ δεν είναι αρμόδιοι για τη διδασκαλία του, διότι δεν φέρουν τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα που απαιτούνται, όπως προκύπτει από το πρόγραμμα και το πλαίσιο σπουδών των σχολών θεατρολογίας. Οι σπουδές τους έχουν θεωρητική και μόνο κατεύθυνση και εισάγονται στις σχολές τους μέσω πανελλήνιων εξετάσεων εξεταζόμενοι σε θεωρητικά και μόνο μαθήματα, χωρίς να εξετάζονται ούτε καν σε ένα ειδικό καλλιτεχνικό μάθημα πρακτικής φύσεως σε αντίθεση με τους πτυχιούχους του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης οι οποίοι εισάγονται με ειδικές εξετάσεις που διεξάγονται από το ΥΠ.ΠΟ. σε θεωρητικά και καλλιτεχνικά πρακτικά μαθήματα.
Αποδεικνύεται ακράδαντα ότι το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής απαιτεί βιωματικές διαδικασίες και σίγουρα επί της ουσίας προσέγγιση στο ρόλο του Θεάτρου ως μέσου Αγωγής στο Σχολείο και όχι μόνο μία απλή θεωρητική αναφορά.
Β. Ο κλάδος ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης δέχεται όλα αυτά τα χρόνια άδικες επιθέσεις από τον Π.Ε.ΣΥ.Θ. και άνιση μεταχείριση από το ΥΠΕΠΘ, το οποίο συμβάλλει τα μέγιστα για την αποκατάσταση του κλάδου ΠΕ 32 Θεατρικών Σπουδών δίνοντας του αναθέσεις μαθημάτων, οργανικές θέσεις και δικαίωμα συμμετοχής στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, όταν για τον κλάδο ΠΕ 18.41 δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για αναθέσεις μαθημάτων, οργανικές θέσεις και διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ παρά το γεγονός ότι για χρόνια διεκδικούμε να αλλάξει αυτό το καθεστώς και διδάσκουμε στην εκπαίδευση αρκετά χρόνια πριν την είσοδο των θεατρολόγων σε αυτή.
Εύλογα αναρωτιόμαστε λοιπόν, δημιούργησε το ΥΠΕΠΘ ένα κλάδο για να τον χρησιμοποιεί μόνο και μόνο για τις ανάγκες της ωρομίσθιας και για να έπεται ενός άλλου κλάδου;
Πότε θα προχωρήσει στη νομοθέτηση των αρμοδιοτήτων και της αποκατάστασης του κάθε κλάδου ώστε να εκλείψει πλέον η τακτική του «διαίρει και βασίλευε» όπως πολύ σωστά αναφέρουν και οι συνάδελφοι θεατρολόγοι;
Σε ότι αφορά, όμως, τις «αλήθειες» που ο ΠΕΣΥΘ μέσω της επιστολής του διατρανώνει ότι αποκαλύπτει για τον κλάδο ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης οφείλουμε να επισημάνουμε τα εξής :
Ο Π.Ε.ΣΥ.Θ. επικαλείται το Ν. 1158/1981 και το Π.Δ. 370/1983 «Περί Οργανώσεως, Διοικήσεως και Λειτουργίας Καλλιτεχνικών Σχολών» για να μας/σας πείσει, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει, ότι «καθορίζεται με σαφήνεια ότι οι πτυχιούχοι των Τμημάτων Θεατρολογίας θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα της διδασκαλίας μαθημάτων της ειδικότητάς τους σε Σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης και όχι οι απόφοιτοι των Σχολών Δραματικής Τέχνης, οι οποίοι θα πρέπει πρώτα να εισαχθούν στα Τμήματα Θεατρολογίας, υπό προϋποθέσεις, και έπειτα να αποφοιτήσουν από αυτά για να αποκτήσουν το δικαίωμα της διδασκαλίας σε Σχολεία».
Και αναρωτιόμαστε : που το αντίκρισαν αυτό γραμμένο;
Ο Ν. 1158/1981 αναφέρει ξεκάθαρα σε ότι αφορά στα τμήματα Θεατρολογίας τα εξής και μόνο :
α. «Διπλωματούχοι Σχολών Δραματικής Τέχνης δύνανται να εισάγωνται εις ιδρυθησόμενα Τμήματα ή Σχολάς Θεατρολογίας εις τας Φιλοσοφικάς Σχολάς των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και υπό προϋποθέσεις και ποσοστόν οριζόμενο δια Προεδρικών Διαταγμάτων, εκδιδομένων προτάσει των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Πολιτισμού και Επιστημών».
β. «Οι Πτυχιούχοι Τμημάτων ή Σχολών Θεατρολογίας δύνανται να διδάσκουν μαθήματα της ειδικότητός των εις τα Σχολεία Μέσης Εκπαιδεύσεως.» ( Ν.1158/1981,αρθ.13, παρ. 5 και 6).
Πουθενά, ωστόσο, δεν αναφέρει το παιδαριώδες εφεύρημα του Π.Ε.ΣΥ.Θ. ότι οι ηθοποιοί θα πρέπει να εισάγονται στη σχολή της Θεατρολογίας για να αποκτήσουν το δικαίωμα της διδασκαλίας στα σχολεία.
Ο νόμος αντίθετα προσδιορίζει :
α) το δικαίωμα που δίνεται από τον ίδιο στους Διπλωματούχους των Σχολών Δραματικής Τέχνης να εισάγονται με κατατακτήριες εξετάσεις στις Σχολές Θεατρολογίας και Φιλοσοφικής και
β) καθιστά σαφές ότι οι πτυχιούχοι των Σχολών Θεατρολογίας μπορούν να διδάσκουν στη Μέση Εκπαίδευση τα μαθήματα της ειδικότητας τους και μόνο!
Είναι δίκαιο λοιπόν, όποιος αναλαμβάνει την πρωτοβουλία της ενημέρωσης της εκπαιδευτικής κοινότητας της χώρας μας, να ερμηνεύει ορθά το Νόμο και όχι κατά το δοκούν.
Σύμφωνα με το ν.1158/1981 και το Π.Δ. 370/1983 «Περί Οργανώσεως, Διοικήσεως και Λειτουργίας Καλλιτεχνικών Σχολών» η Ανώτερα Καλλιτεχνική Εκπαίδευση ανήκει στην τρίτη βαθμίδα εκπαίδευσης, παρέχεται δε στις Ανώτερες Δημόσιες και Ιδιωτικές Σχολές Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης (κεφαλ.Α, άρθρο1).
Σχετικά με όσα αναφέρει ο Ν.1158/1981, συμφωνούμε απόλυτα και επισημαίνουμε ότι οι Θεατρολόγοι καλό θα ήταν να περιοριστούν στη διδασκαλία των μαθημάτων της ειδικότητας τους όπως πολύ σοφά ορίζει ο νομοθέτης. Εμείς άλλωστε ουδέποτε θελήσαμε ή διεκδικήσαμε τα θεωρητικά μαθήματα της θεατρολογίας (ιστορία θεάτρου, δραματολογία κλπ) σεβόμενοι και το δικαίωμα τους στην εργασία αλλά και αποστρέφοντας το βλέμμα σε τέτοιου είδους τακτικές, έχοντας υψηλό αίσθημα συναδελφικής αλληλεγγύης. Αντίθετα οι θεατρολόγοι όχι μόνο δεν περιορίζονται στα διδακτικά τους αντικείμενα, αλλά διεκδικούν τη διδασκαλία μαθημάτων από τον δικό μας κλάδο και όχι μόνο, προκειμένου να επιτύχουν τις πολυπόθητες, όπως οι ίδιοι τις χαρακτηρίζουν, οργανικές τους θέσεις.
Όπως όλοι γνωρίζουν το Θέατρο αποτελεί Τέχνη με βιωματικούς και διαδραστικούς κώδικες που αποτελούν αντικείμενο βαθιάς γνώσης, τόσο στο θεωρητικό τους μέρος όσο και στην πρακτική τους έκφραση και εφαρμογή, των ηθοποιών – εκπαιδευτικών του κλάδου ΠΕ 18.41 ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.
Εκτός και αν οι Θεατρολόγοι θεωρούν ότι η Θεατρική Αγωγή στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο σχετίζεται με τη θεωρία και την ιστορία του Θεάτρου, την οποία κατέχουν αδιαμφισβήτητα μια και αυτήν αφορά το πλαίσιο σπουδών τους.
Σε μια τέτοια περίπτωση είμαστε στη δυσάρεστη θέση να τους υποδείξουμε να μελετήσουν εκ νέου και με ορθό τρόπο το με αριθμό 1471 ΦΕΚ της 22-11-2002 όπου ρητά ορίζεται ότι «Σκοπός τους μαθήματος της Θεατρικής αγωγής είναι η παράλληλη και ισόρροπη ανάπτυξη του διανοητικού, ψυχικού και αισθητικού δυναμικού των μαθητών μέσω της θεωρητικής και της πρακτικής επαφής τους με την τέχνη του θεάτρου».
Επίσης, όλοι γνωρίζουν, ότι οι Ηθοποιοί μέσα από τα μαθήματα που διδάσκονται κατά τη τριετή υποχρεωτική φοίτηση τους στις Ανώτερες Σχολές Δραματικής Τέχνης, οι οποίες αποτελούν τα επίσημα αρμόδια εκπαιδευτικά Ιδρύματα για την κατάρτιση των Ηθοποιών και τα μόνα που χορηγούν Δίπλωμα Υποκριτικής Τέχνης καταρτίζονται τόσο με πρακτικές όσο και με θεωρητικές γνώσεις για την Τέχνη του Θεάτρου.
Σε ότι αφορά την παράγραφο εκείνη στην οποία ο Π.Ε.ΣΥ.Θ. αναφέρει ότι «οι Σχολές Δραματικής Τέχνης αποτελούν κατηγορία των Σχολών Ανωτέρας Καλλιτεχνικής Εκπαιδεύσεως, οι οποίες αδειοδοτούνται από το Υπουργείο Πολιτισμού και ουδεμία σχέση έχουν με το Υπουργείο Παιδείας, αφού και τα Τ.Ε.Ι. ή Κ.Α.Τ.Ε.Ε. Δραματικής Τέχνης, με τα οποία υποτίθεται ότι μπορεί να είναι ισότιμες, βάσει απόφασης του Ι.Τ.Ε., ουδέποτε υπήρξαν στην ελληνική επικράτεια, και είναι απορίας άξιο πώς έχουν δοθεί ισοτιμίες με ένα ανύπαρκτο Τ.Ε.Ι.» ,
τους απαντούμε τα εξής προς ενημέρωσή τους :
α. Οι ισοτιμίες μας με τα Τ.Ε.Ι. οι οποίες μας χορηγήθηκαν από το Ι.Τ.Ε. είναι καθόλα νόμιμες και ορίζονται από το νόμο 1404/1983, αρθρ.14ΙΙ,παρ.2γ. Σύμφωνα με αυτόν αναφέρεται ρητά ότι το Ι.Τ.Ε. αποφαίνεται για την αναγνώριση της ισοτιμίας τίτλων σπουδών που χορηγούν οι ανώτερες σχολές του εσωτερικού αρμοδιότητας άλλων υπουργείων με τίτλους των ΤΕΙ, ύστερα από κοινή απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και του συναρμόδιου υπουργού
β. Η ισοτιμία του τίτλου σπουδών των Ανώτερων Σχολών Δραματικής Τέχνης πριν την ίδρυση των Τ.Ε.Ι. με τον παραπάνω νόμο ορίζονταν σύμφωνα με το Ν.1158/1981 ο οποίος αναφέρει τα εξής : «Δια την ισοτιμίαν των απονεμηθέντων υπό των Κρατικών και αναγνωρισμένων Ιδιωτικών Σχολών Καλλιτεχνικής Εκπαιδεύσεως, μέχρι της δημοσιεύσεως του παρόντος νόμου, τίτλων σπουδών, προς τους απονεμηθησομένους δυνάμει των διατάξεων του παρόντος, τίτλους, αποφαίνεται το υπό του άρθρου 74 παρ. 1 του νόμου 576/1977 Συμβούλιον Ισοτιμιών του ΚΑΤΕΕ Αθηνών».
Ως εκ τούτων, λοιπόν, οι ισοτιμίες μας με τα ΚΑΤΕΕ και τα ΤΕΙ είναι απολύτως νόμιμες και δεν επιδέχονται καμίας αμφισβήτησης.
Για τον ίδιο λόγο επίσης, δεν ισχύει αυτό που προφασίζεται ο Π.Ε.ΣΥ.Θ. σχετικά με τον κλάδο μας ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης ότι ,δηλαδή, καταχρηστικά εντάσσεται στην κατηγορία της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης.
Σε περίπτωση υποβίβασης του κλάδου από ΠΕ σε όποια άλλη κατηγορία, θα σήμαινε ταυτόχρονα και υποβίβαση όλων των κλάδων που εντάσσονται στον ΠΕ 18 και που αφορούν κλάδους που περιλαμβάνουν πτυχιούχους των ΚΑΤΕΕ ή των ΤΕΙ πριν την ανωτατοποίηση των τελευταίων.
Ο Π.Ε.ΣΥ.Θ. επίσης αναφέρει για να πείσει τους αναγνώστες της επιστολής του για την ορθότητα των επιχειρημάτων του ότι στη «…Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση το μάθημα του Θεάτρου, όπου εντάσσεται στο Ωρολόγιο Πρόγραμμα (δηλ. το μάθημα Στοιχεία Θεατρολογίας της Α’ Λυκείου) ανατίθεται σε α’ ανάθεση στον κλάδο ΠΕ32 και σε καμία περίπτωση στον κλάδο ΠΕ18.41, άρα κατ’ αναλογία θα έπρεπε να ανατίθεται στον ίδιο κλάδο και στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο. Κάτι ανάλογο συνέβαινε και εξακολουθεί να ισχύει σε όλες τις άλλες περιπτώσεις διπλής ανάθεσης μαθημάτων του Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου. Τέλος, ενώ όλοι ανεξαιρέτως οι θεατρολόγοι είναι απόφοιτοι Καθηγητικών Σχολών, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει σε καμία περίπτωση με τους αποφοίτους Σχολών Δραματικής Τέχνης, όπου δεν διδάσκεται κανένα παιδαγωγικό μάθημα. Επομένως, η εξίσωση των δύο ανωτέρω κλάδων πέραν των άλλων είναι παιδαγωγικά ανεπίτρεπτη».
Προς απάντηση και των παραπάνω έχουμε να αναφέρουμε τα εξής :
α. σε ότι αφορά την γνώση παιδαγωγικών μαθημάτων οι Ηθοποιοί – εκπαιδευτικοί του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης έχουν δικαίωμα εισαγωγής στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. και πολλοί εξ’ αυτών είναι ήδη κάτοχοι Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.
β. Τα τμήματα Θεατρολογίας μόλις πρόσφατα χαρακτηρίστηκαν ως Καθηγητικές Σχολές ενώ μέχρι πρότινος και για τους απόφοιτους των τμημάτων αυτών ήταν απαραίτητη προϋπόθεση η Παιδαγωγική και Διδακτική Επάρκεια την οποία για να την λάβουν φοιτούσαν όπως και οι Ηθοποιοί στο Ε.Π.ΠΑΙ.Κ. της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.
γ. το μάθημα «Στοιχεία Θεατρολογίας» το οποίο είναι μάθημα επιλογής στην Α’ τάξη του Ενιαίου Λυκείου είναι σε πρώτη ανάθεση στον κλάδο ΠΕ 32 Θεατρικών Σπουδών και σε δεύτερη ανάθεση στον κλάδο ΠΕ 02 Φιλολόγους.
Αυτό το γεγονός και μόνο αρκεί για να αντιληφθεί κάνεις την θεωρητική φύση του συγκεκριμένου μαθήματος που πολύ ορθά διδάσκεται από τους δύο αυτούς κλάδους της θεωρητικής κατεύθυνσης.
Ωστόσο, ο κλάδος ΠΕ 32 φέρει ως επιχείρημα το γεγονός αυτό της ανάθεσης του συγκεκριμένου μαθήματος στον δικό του κλάδο για να μας πείσει ότι κατά αναλογία θα έπρεπε και το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο να ανατίθεται στο ίδιο κλάδο.
Μόνο που φαίνεται να τους διαφεύγει μια σημαντική λεπτομέρεια : αν είναι ένας εκ των δύο κλάδων που τυπικά και ουσιαστικά δεν είναι αρμόδιος για τη διδασκαλία του συγκεκριμένου μαθήματος αυτός δεν είναι ο ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης!
Μήπως σύμφωνα, λοιπόν, με τα όσα υποστηρίζει ο ΠΕΣΥΘ κατά αναλογία θα έπρεπε και το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στο Ολοήμερο να δίνεται και ως δεύτερη ανάθεση στους Φιλολόγους όπως ισχύει για το «Στοιχεία Θεατρολογίας» ;
Τι σχέση έχει το καθαρά βιωματικό και πρακτικό μάθημα της Θεατρικής Αγωγής με το καθαρά θεωρητικού περιεχομένου μάθημα «Στοιχεία Θεατρολογίας» ; Μήπως ακόμα και αυτό το γεγονός των αναθέσεων του συγκεκριμένου θεωρητικού μαθήματος στον κλάδο τους αλλά και η αξίωση των Θεατρολόγων να «μοιράζονται» μαζί με τον κλάδο ΠΕ 02 τα λοιπά Φιλολογικά μαθήματα αποδεικνύει περίτρανα ότι ο κλάδος τους είναι καθαρά θεωρητικής κατεύθυνσης και ουδεμία άμεση σχέση φέρει με την τέχνη του Θεάτρου παρά μόνο μια «εξ’ αγχιστείας» σχέση ;
Πολλοί πτυχιούχοι της Δραματικής σχολής που διδάσκουν ως εκπαιδευτικοί στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών και διαθέτουν Ισοτιμία, δεν είναι δυνατόν, να δέχονται επιθέσεις και κυρίως την απαξίωση απ’ τους απόφοιτους της Θεατρολογίας.
Δεν ζητάμε πόλεμο, ζητάμε ειρήνη, ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ
Συνάδελφοι, θεωρούμε αδιανόητο ο κλάδος των ηθοποιών – εκπαιδευτικών ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης να δέχεται τέτοιου είδους επιθέσεις από συναδέλφους εκπαιδευτικούς του κλάδου ΠΕ 32 Θεατρικών Σπουδών.
Αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν ένας νεοσύστατος εκπαιδευτικός κλάδος ο οποίος αγωνίζεται, όπως δηλώνει να βρει, τη θέση του μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα να χρησιμοποιεί τέτοιου είδους τακτικές και ταυτόχρονα να αξιώνει το σεβασμό από το σύνολο των εκπαιδευτικών και της κοινωνίας.
Πώς ένας κλάδος που προσπαθεί με κάθε μέσο να αποσπάσει ώρες, μαθήματα και θέσεις εργασίας προσπαθώντας να εκτοπίσει άλλους εκπαιδευτικούς κλάδους (ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης, ΠΕ 02 Φιλολόγους), μπορεί να ελπίζει ότι θα έχει την συμπαράσταση των λοιπών εκπαιδευτικών κλάδων και της κοινωνίας;
Θα πρέπει κάποτε να μπει ένα τέλος στις προσβολές, στη δυσφήμιση και στην σε βάρος άλλων κλάδων «επιβίωση» του κλάδου ΠΕ 32 Θεατρικών Σπουδών.
Οι φίλοι Θεατρολόγοι θα πρέπει να σεβαστούν τα κεκτημένα δικαιώματα των λοιπών εκπαιδευτικών κλάδων, κυρίως όταν αυτοί αφορούν ιστορικούς κλάδους όπως των Φιλολόγων και των Ηθοποιών που υπηρετούν και προσφέρουν στην εκπαίδευση πολλά χρόνια προτού ο δικός τους κλάδος δημιουργηθεί. Ο σεβασμός κερδίζεται με εντιμότητα και αγώνες και όχι μέσα από τον ανταγωνισμό, τη δυσφήμηση και τις προσβολές.
Αυτή η απαράδεκτη επίθεση στρέφεται ενάντια
στο Θέατρο στην Εκπαίδευση!
Τέτοιου είδους τακτικές δεν βοηθούν και δεν προάγουν τις κοινές διεκδικήσεις και των δύο κλάδων.
Καλούμε την εκπαιδευτική κοινότητα και ιδιαίτερα τους συναδέλφους θεατρολόγους να συνταχθούν με τους εκπαιδευτικούς του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης απέναντι στα κοινά προβλήματα προκειμένου να αγωνισθούμε από κοινού για να βρει το Θέατρο στην Εκπαίδευση τη θέση που του αξίζει τη στιγμή που σε άλλες χώρες τις Ευρώπης αυτό αποτελεί γεγονός από τη δεκαετία του ’50.
Καλούμε το ΥΠΕΠΘ να νομοθετήσει και να ορίσει τις αρμοδιότητες του κάθε κλάδου.
Να ενεργήσει τα μέγιστα για την αποκατάσταση των εκπαιδευτικών του κλάδου ΠΕ 18.41 Δραματικής Τέχνης θεσμοθετώντας την ποσόστωση από φέτος και εφεξής όπως ισχύει για όλους του κλάδους, δημιουργώντας οργανικές θέσεις, αναθέσεις μαθημάτων, δικαίωμα συμμετοχής στους διαγωνισμούς εκπαιδευτικών του ΑΣΕΠ.
Καλούμε το ΥΠ.ΠΟ. να πάρει θέση απέναντι στα προβλήματα των πτυχιούχων των Ανωτέρων Σχολών Δραματικής Τέχνης και να ικανοποιηθεί άμεσα το πάγιο αίτημα του Σ.Ε.Η. για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία με την ίδρυση Ανώτατης Σχολής Δραματικής Τέχνης Πανεπιστημιακού επιπέδου την οποία χρόνια προσδοκά σύσσωμος ο καλλιτεχνικός και πνευματικός κόσμος της χώρας.
Συνάδελφοι, ελπίζουμε ότι οι θέσεις του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και των εκπαιδευτικών του κλάδου ΠΕ 18.41 ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ γίνονται απόλυτα κατανοητές και ότι θα σταθείτε στο πλευρό μας προκειμένου να στηρίξετε τον κλάδο μας.
Για το Σ.Ε.Η.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Λεωνίδας Βαρδαρός
Λεωνίδας Βαρδαρός
Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Γιώργος Σώχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου