Καταγγελίες εργαζομένων και συνδικαλιστών για "μαύρη εργασία" εκπαιδευτικών σε φροντιστήρια

Τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας

Καταγγελίες εργαζομένων και συνδικαλιστών για "μαύρη εργασία" εκπαιδευτικών σε φροντιστήρια

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΤΖΗΛΙΔΗ

ΜΑΡΙΑ ΧΑΝΤΖΗ
“Τα τελευταία τρία χρόνια που είμαι στο σύλλογο δεν γνωρίζω ούτε μία περίπτωση ελέγχου με πρωτοβουλία της επιθεώρησης εργασίας. Αν επιτελούσαν το καθήκον τους, θα είχαν αποκαλυφθεί χιλιάδες περιπτώσεις”

Ωρομίσθια κάτω από τα προβλεπόμενα της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Ούτε λόγος για δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων και επιδόματα αργιών. Σε αρκετές περιπτώσεις μαύρη εργασία. Λιγότερα ένσημα από τα νόμιμα. Ανέκδοτο οι προσαυξήσεις στο ωρομίσθιο μετά το πέρας τριών ετών εργασίας στον ίδιο εργοδότη. Ούτε συζήτηση για επιδόματα γάμου, παιδιών.

Πρόκειται για συνθήκες εργασίας τριτοκοσμικής χώρας, τις οποίες ωστόσο βιώνουν οι εκπαιδευτικοί στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών, σύμφωνα με τις καταγγελίες της προέδρου του συλλόγου τους στη Βόρεια Ελλάδα Μαρία Χαντζή.


“Στους εργασιακούς χώρους του κλάδου μας επικρατεί κλίμα τρομοκρατίας. Οι εργαζόμενοι αποδέχονται τις άθλιες συνθήκες, γιατί φοβούνται πως, αν διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, θα μπουν στη μαύρη λίστα των φροντιστηριούχων και δεν θα μπορούν να βρουν δουλειά. Είναι όμως λάθος τακτική. Όσοι, λίγοι, συνάδελφοι τόλμησαν να διεκδικήσουν τα δικαστήρια τους δικαίωσαν και πέραν των προσδοκιών τους και σήμερα συνεχίζουν να εργάζονται κανονικά. Προβλήματα και ταλαιπωρία πιθανόν να υπάρξουν, αλλά, αν δεν αγωνιστείς, δεν πετυχαίνεις τίποτα. Καλούμε όλους τους εργαζομένους να εγγραφούν στο σωματείο, για να έχουν τόσο ηθική όσο και νομική υποστήριξη”. Σημειώνεται πως ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών αριθμεί 400 μέλη, όταν οι εργαζόμενοι στα φροντιστήρια της Βόρειας Ελλάδας είναι μερικές χιλιάδες.

Τρεις καταγγελίες. Στην επιθεώρηση εργασίας υπάρχουν τρεις εκκρεμείς περιπτώσεις καταγγελιών εργαζομένων για κατάφωρη καταπάτηση της ΣΣΕ και ανασφάλιστη εργασία από μεγάλους φροντιστηριακούς ομίλους -τα ονόματά τους είναι στη διάθεση της εφημερίδας, αλλά δεν δημοσιοποιούνται για ευνόητους λόγους.

Οι πρώτες δύο αφορούν γνωστό φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Όπως ισχυρίζονται οι καταγγέλλουσες (πέρα από όσα αναφέρθηκαν στην εισαγωγή), δεν έχουν λάβει δεδουλευμένα, τα οποία το φροντιστήριο υποστηρίζει πως τα κατέβαλε. Σημειώνεται πως οι δύο νεαρές κοπέλες, όπως λένε, πέραν της διδασκαλίας παρείχαν γραμματειακή υποστήριξη, χωρίς φυσικά να αμείβονται. Όπως μας ενημερώνει η κ. Χαντζή, στο χώρο εργασίας συνομιλούσαν μεταξύ τους στα ισπανικά, διότι υπήρχε η φήμη ότι παρακολουθούνταν από κάμερες! Στην πρώτη τους επαφή με την ιδιοκτησία μάλιστα τους έγινε σαφές πως δεν πρέπει να έχουν καμία επαφή με συνδικαλισμούς και συλλόγους.

Η τρίτη καταγγελία κάνει λόγο για ολόκληρο παράρτημα φροντιστηρίου ξένων γλωσσών, όπου και οι δεκαπέντε εργαζόμενοι δεν έχουν υπογράψει σύμβαση εργασίας, δεν φαίνονται πουθενά. Μία εξ αυτών βρήκε το θάρρος να κινήσει την υπόθεση, αλλά το πρόβλημα εδώ έγκειται, στους μάρτυρες: Οι συνάδελφοί της δεν υφίστανται ως εργαζόμενοι στο φροντιστήριο, άρα η μαρτυρία τους δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη. “Στο ΙΚΑ επικράτησε θέατρο του παραλόγου. Για να προχωρήσει η διαδικασία, ζητούσαν αριθμό μητρώου από μία κοπέλα που απασχολούταν με μαύρη εργασία και προφανώς δεν ήταν εγγεγραμμένη. Σε αυτήν την περίπτωση το σωματείο θα καταθέσει ως μάρτυρας”.

Ο ρόλος της επιθεώρησης εργασίας

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαδικασία που ακολουθείται σε περίπτωση καταγγελίας: Σύμφωνα με την κ. Χαντζή, η επιθεώρηση εργασίας καλεί τον εργαζόμενο και τον εργοδότη για διαπραγμάτευση. Συνήθως ο δεύτερος διαψεύδει κατηγορηματικά τα πάντα και ακολουθεί η δικαστική οδός, όπου οι καταγγέλλοντες καλούν ως μάρτυρες όποιους συναδέλφους τους τολμήσουν να πουν την αλήθεια.
Η πρόεδρος του συλλόγου χαρακτηρίζει ανεπαρκή το ρόλο της επιθεώρησης εργασίας. “Τα τελευταία τρία χρόνια που είμαι στο σύλλογο δεν γνωρίζω ούτε μία περίπτωση ελέγχου με πρωτοβουλία της επιθεώρησης εργασίας. Αν επιτελούσαν το καθήκον τους, θα είχαν αποκαλυφθεί χιλιάδες περιπτώσεις”.


Εφόσον τα παραπάνω είναι αληθή, τα ερωτηματικά που προκύπτουν είναι εύλογα. Γιατί η επιθεώρηση εργασίας δεν διενεργεί ελέγχους αυτοβούλως, όταν το καθεστώς ομηρίας των εργαζομένων στα φροντιστήρια είναι τοις πάσι γνωστό; Γιατί μετά την καταγγελία σπεύδει να καλέσει τον εργοδότη, αντί να προβεί σε αιφνιδιαστικούς ελέγχους, για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι το αληθές ή το ψευδές της καταγγελίας; Τελικά η επιθεώρηση εργασίας λειτουργεί ως οργανισμός διαμεσολάβησης ή ως μηχανισμός ελέγχου; Είναι λοιπόν να μην απορεί κανείς για την κατάντια της σύγχρονης Ελλάδας, όπου το όνειρο της πλειονότητας των νέων ανθρώπων είναι να εξασφαλίσουν μία θέση στο δημόσιο;

ΠΗΓΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 23/6/2008